Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Μέσα μου κυλούσε ο ρυθμός της συναυλίας....


Γενικώς με τα ετεροχρονισμένα δώρα δεν τα πάω καλά. Αλλά για τη χθεσινή συναυλία που ήταν το δώρο της κολλητής μου για τη γιορτή μου έκανα μια εξαίρεση :) Άλλωστε μου ανακοίνωσε την αγορά των εισιτηρίων και το δώρο της τη μέρα της γιορτής μου οπότε?!?!?!? Φύγαμε για ΤΕΧΝΟΠΟΛΗ και Λάκη με τα ψηλά ρεβέρ και τους φίλους του!!!!

Αν και χρόνια στη γειτονιά (μέχρι Οκτώβρη που φύγαμε δηλαδή), ομολογώ ότι σε συναυλία στην ΤΕΧΝΟΠΟΛH δεν είχα ξαναβρεθεί. Την ώρα που φτάσαμε ακόμη είχε αρκετό χώρο για να βρούμε κάπου να σταθούμε, είχαμε πάρει και τις πρώτες μπυρίτσες από το περίπτερο, τσεκάραμε και τα δρομολόγιο του μετρό μην ξεμείνουμε κι εκεί και ήμαστε πανέτοιμες για συναυλία! 21:15 που ξεκίνησαν μέσα στο προαύλιο δεν κουνιόταν καρφίτσα. Είχε σχεδόν νυχτώσει και με την πρώτη νότα ένιωσα μια απίστευτη ελευθερία και ηρεμία να με γεμίζει. Όπως όλοι σας φαντάζομαι, έτσι κι εγώ έχω μπαφιάσει από κακές ειδήσεις, άγχος, αγωνία και και και..... και ξαφνικά με δύο νότες μπαίνουν όλα στην άκρη - έστω και για δυό τρεις ωρίτσες - και είσαι απλά εσύ κι η κολλητή σου με τις μπυρίτσες σας και τα τραγούδια σας, να χορεύετε και να τραγουδάτε αγκαλιασμένες "Πάρε πασά μου....την οδοντόβουρτσά μου!!!!". Ε, όπως καταλαβαίνετε, καπού εκεί ομολόγησα στην Ειρήνη ότι ήταν το καλύτερο δώρο γιορτής που είχα πάρει εδώ και πολύ καιρό.

Για την Ειρήνη δε σας έχω μιλήσει ακόμη.  Για την ακρίβεια το Νειρηνάκι  όπως την έλεγε μικρός ο ανηψιός της για να μη μπερδεύεστε (μιας και η άλλη μου κολλητή και νονά της Λένας είναι επίσης Ειρήνη:P). Το Νειρηνάκι λοιπόν το ξέρω από 5 χρονών. Ξεκινήσαμε ως γειτόνισσες (εμείς στον 4ο κι εκείνη στο 2ο), συνεχίσαμε ως συμμαθήτριες και αχώριστες στις 2 πρώτες τάξεις του δημοτικού, γίναμε φίλες από μακρυά όταν μετακόμισε στην Κάντζα με αλληλογραφία και επισκέψεις τα Σαββατοκύριακα, χαθήκαμε κάποια χρόνια στο Λύκειο και ξαναβρεθήκαμε όταν εγώ ήμουν στο 1ο έτος κι εκείνη ξαναέδινε εξετάσεις. Ε, από τότε δεν ξαναχαθήκαμε ποτέ. Μπορεί να ψυχραθήκαμε, να αρπαχτήκαμε, να περάσαμε περιόδους που ουσιαστικά μέναμε μαζί τη μισή βδομάδα στο σπίτι της μιας και τη μισή στο σπίτι της άλλης αλλά και περιόδους που οι φάσεις ζωής μας ήταν διαφορετικές. Μπορεί να έχουμε πει χοντράδες η μια στην άλλη, αλλά πάντα ευθέως και ναι όπως έχω παραδεχτεί πολλάκις στην ίδια πέρασα μια περίοδο που τη ζήλευα αφόρητα - τώρα μου φαίνεται τόσο μακρινή, αστεία και ανούσια η ανασφάλειά μου εκείνης της περιόδου -. ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ όμως τρέχουμε η μια στην άλλη και για τα καλά και για τα άσχημα. Και πάντα αυτό θα κάνουμε ακόμη κι όταν θα μου φύγει 358 χλμ. μακρυά και θα μου λείπει :) Και μπορεί να μην της το λέω συχνά και χθες σίγουρα έπρεπε να της το έχω πει αλλά ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ!!!!!!! Και τον καλό και τον κακό και το γκρινιάρη και τον αγαπησιάρη και τον απελπισμένο και τον ευτυχισμένο της εαυτό, όλους!!!!! (Όχι δεν είναι σχιζοφρενής, είναι απλά η υπέροχη φίλη μου που στα 25 πλέον χρόνια που την ξέρω την έχω δει κι από την καλή κι από την ανάποδη κι από παντού). Γιατί ξεκινήσαμε έτσι όπως στη φωτογραφία, δυό 5χρονα που μας απειλούσαν ότι δε θα βρεθούμε αν τσακωνόμαστε και τσιμπιόμαστε στα μουλωχτά για να μη μας χωρίσουν οι μαμάδες μας, και συνεχίζουμε....... 


Φιλενάδα, αν και δεν προλάβαμε να το ακούσουμε live, αφιερωμένο έστω και κονσέρβα - κυκλοφόρησε ήδη η χθεσινή εκτέλεση !!!!! 

Πέρα από τα συναισθηματικά μου πάντως ήταν μια ωραία συναυλία, με μουσικές αγαπημένες, όμορφη ατμόσφαιρα κι έτσι γι'αλλαγή έβλεπες γύρω σου κόσμο να τραγουδάει, να αγκαλιάζεται, να χορεύει και να χαμογελάει, κόσμο ΖΩΝΤΑΝΟ!!!!!!!! Κορυφαία και αρκετά φορτισμένη η στιγμή που από το videowall και τα μεγάφωνα ήρθε στην παρέα μας κι ο Μητροπάνος και ακούστηκε το "Για να σ' εκδικηθώ". Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ ακόμη με κάτι τέτοια και ανατριχιάζω, και βουρκώνω και νιώθω περήφανη!!!!!! 

Δεν έχω παράπονο καλά ξεκίνησε η συναυλιακή σεζόν μου για φέτος, πάμε γι' άλλα τώρα :) 




6 σχόλια:

  1. το ομολογώ ήταν απίστευτη συναυλία και έκατσα μέχρι τέλους! η στιγμη με τον Μητροπανο ηταν όντως ανατριχιαστηκη μα ακομα πιο πολύ η στιγμή που ανέβηκε η Αρλέτα στην σκηνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι ωραία που περάσατε!! Εύχομαι πιο συχνά τέτοιες αποδράσεις! Όσο για τα ετεροχρονισμένα δώρα μήπως να το ξανασκεφτείς??? Ίσως χωρίς την πίεση του χρόνου είναι σαφώς πιο απολαυστικά!!! Φιλιά στα μικρούλικα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πρέπει να ήταν φανταστικά! Έχεις δίκιο πάντως στο ότι όλοι έχουμε ανάγκη μια συναυλία και μια μπυρίτσα!
    Σε φιλώ*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν όντως υπέροχα!!!!! Στην επόμενη ευχαρίστως να σε ενημερώσω από πριν και να έρθεις παρέα :)

      Διαγραφή
  4. Πόσο θα ήθελα να ειχα βρεθει κ εγω σε αυτη τη συναυλια! Δεν την πήρα ειδηση! Μου άρεσε πολύ αυτή η ανάρτηση κυρίως επειδή μιλάς για φιλία κ για μένα αυτές τις μέρες είναι πολύ επίκαιρο το θέμα...έτσι ειναι οι αληθινοι φιλοι! Αυθεντικοί για να αντεχουν ο ενας τον αλλο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι ο μόνος τρόπος έχεις δίκιο! Παρεπιπτόντως στις 26 στο ίδιο μέρος έχει Μαραβέγια και μάλλον θα είμαστε εκεί:) Αν θες σε περιμένουμε!!!!!

      Διαγραφή