Ωραία και (σχεδόν) οικογενειακά Κούλουμα

Ανήκω στους ανθρώπους που θέλουν να διατηρούν τις παραδόσεις και τα έθιμα όσο περισσότερο γίνεται και προσπαθώ ειδικά από τότε που έγινα μαμά κάθε χρονική περίοδος να έχει στο σπίτι μας τη σημασία που της αρμόζει. Αυτό σημαίνει να έχει τα τραγούδια της, τα φαγητά της, τα ρούχα της (ανάλογα με την περίοδο) και με απλά λόγια γιατί ακόμη τα παιδιά είναι μικρά, να έχει και την ιστορία της! Απλό παράδειγμα: την Κυριακή, φώναζα στη Λένα που έτρωγε το μπιφτέκι της:  "Έλα να φας τυρί, είναι της Τυρινής σήμερα!!!!!" και παράλληλα συνειδητοποιούσα ότι ήταν σαν να ακούω τη φωνή της αγαπημένης μου μανούλας μερικά χρόνια πριν:) 

Παράλληλα είμαι και από τους ανθρώπους που προσπαθούν να διατηρούν την οικογένεια ενωμένη, ευχαριστιέμαι τραπέζια και οικογενειακές συγκεντρώσεις που θυμίζουν "Λωξάντρα" και με πιάνει κυρίως στις "μεγάλες" γιορτές (Χριστούγεννα, Πάσχα, Καθαρά Δευτέρα κλπ.). Άλλες φορές το πετυχαίνω και άλλες πάλι όπως φέτος το καταφέρνω με απώλειες. Συγκεκριμένα φέτος οι γονείς μου δεν πέρασαν το τριήμερο μαζί μας, αναγνωρίζω όμως πώς τους χρειαζόταν και επιφυλάσσομαι για το Πάσχα :P 

Οι υπόλοιποι όμως μαζευτήκαμε και με μεγάλη μου χαρά έβλεπα τη μουρίτσα της Λένας να λάμπει και να λέει στον αδερφό της το πρωί της Δευτέρας μόλις ξύπνησε: "Σήμερα θα φάμε ειδικό ψωμί μπομπίκο μου,  που το λένε λαγάνα γιατί είναι Καθαρά Δευτέρα και θα είμαστε όλοι μαζί να φάμε τα ειδικά φαγητά που τρώνε αυτή τη μέρα και μας μαγείρεψε η γιαγιά!!!! (παύση για να με ρωτήσει: "Μαμάαααα.... Πώς τα λενε τα φαγητά που θα φάμε!?!?!?!?!?" και συνεχίζει...) Θα είμαστε όοοοοολοι μαζί και ο μπαμπάς θα πετάξει κι αετό!!!!" ακολουθούμενο φυσικά από το "Μπαμπάαααααα πάμε γρήγορα να πετάξουμε αετό δε βρέχει τώρα. Πάμε σου λέεεεωωωω!!!!!"

Γραφική?!?!? Ίσως...... Όμως με κάτι τέτοια μικρά πιστεύω πως φτιάχνουμε με τον άντρα μου για τα παιδιά μας ένα μικρόκοσμο γεμάτο οικογενειακές εμπειρίες, πως τα μαθαίνουμε να ξεχωρίζουν κάθε εποχή και να τη χαίρονται ανάλογα και πάνω απ' όλα πώς εκμεταλλευόμαστε το λίγο δυστυχώς προσωπικό χρόνο που έχουμε (κυρίως εκείνος) για να είμαστε όλοι μαζί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Καλή Σαρακοστή σε όλους!!!!!!!     

Καλό Τριήμερο!!!!!!

Και όσο ετοιμάζουμε τα πράγματά μας για να φύγουμε αύριο πρωί πρωί, σας εύχομαι να περάσετε όμορφα το τριήμερο σας ό,τι κι αν κάνετε και όλοι να γυρίσουμε με γεμάτες μπαταρίες και δημιουργικές ιδέες...... Εγώ συγκεκριμένα, πρέπει να κάνω το πλάνο όσων έχω να κάνω μέχρι τη βάφτιση του μικρού (που μεταξύ μας δεν είναι και λίγα) και από βδομάδα να αρχίσω δοκιμές για διάφορα. Μην ανησυχείτε θα ρωτήσω τη γνώμη σας και θα σας δείξω όλα μου τα πονήματα :)

* Την πολύ όμορφη εικόνα δανείστηκα από το υπέροχο blog: http://www.aliceonboard.gr/blog/?tag=%CF%87%CE%B1%CF%81%CF%84%CE%B1%CE%B5%CF%84%CE%BF%CE%AF

Το προβλημά μου είσαι εσύ..... (ή μήπως εγώ τελικά?!?!)

Ψυχολογία: Το πρόβλημά μου είσαι εσύ..... (ή μήπως εγώ τελικά?!?!) 

Όπου πρόβλημα βάλτε Λένα, η 2,5 ετών και καθ' όλα αξιολάτρευτη κόρη μου ή για να γίνω πιο συγκεκριμένη ο μεσημεριανός της ύπνος! Που απλούστατα δυο μέρες τώρα είναι άφαντος. Εν συντομία η χθεσινή μας μέρα από το μεσημέρι και μετά ήταν κόλαση. Με τη Λένα σε έξαλλη κατάσταση να τρέχει, να φωνάζει και να μην ακούει κανένα, εμένα με τον 7 μηνών Προκόπη να την κυνηγάμε, υστερίες, χαμός, γνωστή ίσως σκηνή σε πολλούς και πολλές. Το κακό για μένα ξεκίνησε όμως όταν από την τσίτα και τα νεύρα μου της έβαλα μια φωνή που τρόμαξε ακόμη κι εμένα. Η Λένα (φαινομενικά τουλάχιστον) δεν έδειξε να πτοείται, εμένα όμως το ηθικό έπιασε πάτωμα..... "Μα είναι δυνατόν εγώ, που είμαι τόσο υπομονετική, που της μιλάω πάντα τόσο ήρεμα, που περηφανεύομαι ότι έχω βρει τα κουμπιά της κι έχω το πιο βολικό παιδί, ΕΓΩ να της φώναξα έτσι?!?!", "Και τι κατάλαβα που φώναξα? Και τσίτωσα χειρότερα και το μωρό νευρίασε κι έκλαιγε κι αυτό και εκείνη ποιος ξέρει πώς το πήρε μέσα της και τι θα σκέφτεται?" και άλλα τέτοια πολλά τριβέλιζαν όλο το βράδυ το μυαλό της δόλιας μάνας

Ένα μεγάλο μέρος του πρωινού μου σήμερα πέρασε κάνοντας σκέψεις του τύπου: "Μήπως να την αφήνω να μην κοιμάται και ο Θεός βοηθός? Μήπως να τη βάλω καμιά τιμωρία? Μήπως τη βάζω πολύ τιμωρία?" και διάφορα άλλα τέτοια ψυχανώμαλα και κουλά που σκέφτεται κάθε (Ελληνίδα) μάνα που σέβεται τον εαυτό της. Μετά, αφού είχα βάλει τη Λένα να κοιμηθεί για μεσημέρι και ενώ την άκουγα να ψιθυρίζει στα κουκλάκια της έπεσα πάνω σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση http://www.slideshare.net/TheSoFGr/ss-11701455 και αποφάσισα να δω το θέμα διαφορετικά και κυρίως ψύχραιμα. ΄

Μιάμιση ώρα μετά που φυσικά είχε ξεκουραστεί έστω και χωρίς ύπνο και είχε αρχίσει να κλαίει και να φωνάζει αλησμόνητες ατάκες με αποκορύφωμα: "Θέλω κάτι να πιώωωωωωωω!!!!!!!!!!!! Όχι νερό!!!!! Κάτι άλλο, κάτι άλλο μανούλααααααα" έβαλα το νέο μου σχέδιο σε εφαρμογή: της είπα ότι αφού δε νυστάζει μπορεί να σηκωθεί αλλά να ξέρει ότι μόλις της πω ότι έχει κουραστεί πολύ και είναι βράδυ θα πρέπει να πάει για ύπνο. Από κει και πέρα πήγαμε στο καθιστικό, βάλαμε μουσική και ξεκινήσαμε τη ρουτίνα μας αλλά..... μόλις η κατάσταση πήγαινε να ξεφύγει και ένιωθα την πίεση να φτάνει 20, αντί για φωνή, τιμωρία ή άσχημο τρόπο έβρισκα κάτι να της τραβήξει την προσοχή ή αποφάσιζα ότι είναι ώρα για ένα χορό γιατί το τραγούδι με εμπνέει κλπ. κλπ. Δεν έκανα τίποτα σπουδαίο, δεν ανακάλυψα την Αμερική, απλά έβγαλα στην επιφάνεια το απόθεμα υπομονής μου και δοκίμασα μια προσέγγιση χωρίς τιμωρίες και φωνές. Το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό, περάσαμε σούπερ και τώρα που σας γράφω ήδη κοιμάται χαρούμενη κι εγώ χαλαρώνω ήρεμη και χωρίς τύψεις.

Σκέφτομαι λοιπόν πώς τελικά πολλές φορές το πρόβλημα είμαστε εμείς οι ίδιοι και κυρίως το πως βλέπουμε εμείς αυτό που μας συμβαίνει. Αν και πώς θα το αντιμετωπίσουμε είναι στο χέρι μας. Δεν ξέρω για σας αλλά εγώ προτιμώ χίλιες φορές το χαμογελαστό της προσωπάκι πριν κοιμηθεί που μαρτυράει πως πέρασε άλλο ένα τέλειο απόγευμα μαζί μου..... 

Τρικυμία εν κρανίω...

Ψυχολογία: Τρικυμία στην καρδιά μου έχεις φέρει φοβερή!!!! *

Και να που μέσα στη θύελλα που επικρατεί γύρω μου αλλά και μέσα μου, είπα να γίνω και blogger! Μη φανταστείτε ότι σ' αυτή τη σελιδούλα θα διαβάσετε τίποτα βαρύγδουπα και τίποτα σοφίες "απ' τη ζωή βγαλμένες". Πιο πιθανό να βρείτε ένα ηλεκτρονικό ημερολόγιο μιας Μαριαλένας που κατά βάθος είναι Πολυάννα και ψάχνει παντού το καλό και το χαρούμενο και ίσως, κάποια από τις μέρες μου να σας κάνει να χαμογελάσετε. Αν πετύχω αυτό, τότε εγώ είμαι οκ! Ε, αν ανταλλάξουμε και καμιά ιδέα καλά θα είναι....

Καλώς σας βρήκα και καλώς με βρήκατε όσοι με βρείτε!!!!

* Με την κολλητή μου επειδή ήμαστε σε διαφορετικά τμήματα στο σχολείο γράφαμε σημειώματα που τα ανταλλάσσαμε στο διάλειμμα και πάνω πάνω πάντα της έγραφα την ψυχολογία μου χρησιμοποιώντας τραγούδια. Το ίδιο έκανα και στα γράμματα που της έγραφα όταν έφυγε για να σπουδάσει εκτός Αθήνας και στα mail μετά που πήγε για μεταπτυχιακό και στα mail που της γράφω τώρα καμιά φορά..... Λέω να το εφαρμόσω και στις αναρτήσεις μου εδώ, πλάκα δεν έχει